Wat wou je later worden toen je kind was?
Geoloog.

 

Wat spreekt je aan in jouw werk?
Het geeft me voldoening om een specifieke beperking doelgericht aan te pakken en resultaat te bereiken.

 

Welk moment op je werk zal je altijd bijblijven?
De grote dak- en zolderbrand van het hoofdgebouw hier in Woluwe.

 

Hoe denk je dat je collega’s je ervaren?
Als een stille, maar beredeneerde ‘denker’. Iemand die de problemen niet uit de weg wil gaan.

Welke eigenschap apprecieer je bij collega’s?
Als collega’s zich blijven inzetten om onaangepast gedrag van een leerling te bespreken.

Wat beschouw je zelf als je (grootste) prestatie?
Ik kan genieten als een blinde voor de eerste keer een volledig reistraject autonoom met zijn witte stok aflegt. Wetende dat hij of zij vaardig is om dat te herhalen in andere situaties.

Welke boodschap zou je willen geven aan alle medewerkers van Broeders van Liefde?
Geef elkaar elke dag een schouderklopje. Ik bevraag mijn leerling of hij/zij een aanraking toelaat. Auti-jongeren of allochtone blinde meisjes hebben het recht dat te weigeren. Maar een gemeend, fysiek schouderklopje doet een mens glimlachen, genieten. Het versterkt het vertrouwen.

Wat vind je de grootste troef van Broeders van Liefde?
De broeders die ik in Woluwe gekend heb, zorgden verbindend voor elkaar. Het waren ook professionals in de zorg voor blinden en doven.

Waar heb je spijt van?
Dat ik de studies waarvan ik als puber droomde niet mocht aanvatten van mijn ouders.

Wanneer ga je tevreden naar huis?
Op het moment dat er vorderingen zijn in lang lopende zorgen, hindernissen of moeilijkheden …

Van welke gewoonte wil je het liefst af?
Ik durf al eens een klaagzang houden, meestal als zaken niet lopen zoals ik het wil. Daar wil ik vanaf.

Wat is het grootste compliment dat je ooit kreeg?
Toen een Turkse vader me hartelijk dankte op het moment dat hij zijn blinde zoon zelfstandig zag aankomen in het station.

Bij wie kan je altijd terecht?
Bij mijn echtgenote en ik denk ook bij mijn vier kinderen.

Waar word je verdrietig van?
Helaas werd ik al meermaals geconfronteerd met lichamelijk lijden in mijn naaste familie. Dan ween ik veel.

Waar word je vrolijk van?
Het zien van de levenslust van mijn vijf kleinkinderen en vier kinderen maakt me blij.

Waar kom je tot rust?
In mijn fossielenkamer.

Welke persoon bewonder je het meest?
Ontegensprekelijk mijn vrouw.

Waar lig je momenteel wakker van?
Als opa wens ik een verbindende band met mijn kleinkinderen. Ik durf al eens te piekeren wanneer ik denk dat ik het niet goed doe.

Wat is het dichtst dat je ooit bij de dood bent geweest?
De confrontatie met de dood is mijn familie niet vreemd.

Hoe wil je herinnerd worden?
Als een zorgzaam mens, genietend van zeer kleine waarnemingen.

Wat is jouw levensmotto?
Draag zorg voor elkaar. En ook: doe een ander niet aan wat je zelf niet wil ondergaan.

Waar put jij kracht uit?
Altijd mogen en kunnen thuiskomen bij mijn vrouw, ook na moeilijke periodes.

Wat is jouw favoriete seizoen?
De herfst.

 

Welke waardevolle les heeft het leven je geleerd?
Het eenvoudige is kostbaar, maar je moet het kunnen en willen zien, voelen, ruiken en horen. Van proeven hou ik niet zo.

Waar droom je nog van?
Ik hoop een oplossing te vinden voor mijn fossielenverzameling.
Wie tovert altijd een glimlach op jouw gezicht? Mijn kleinkind Léon.

 

 

 

Redactie: Thijs Dely // Fotografie: Sander Buyck